İpekyolu’nun en değerli şehirlerinden biri olan Giresun, çok eski zamanlarda bir Miletos kolonisi olarak kurulmuştur. Yunanca adı “Kerasus“dur. İsminin, yabani kiraz ağaçlarından dolayı “Kiraz Diyarı” olabileceği söylenir.
Giresun, 1397 yılında Türkmen beyi Emir Oğlu Süleyman Bey tarafından fethedilerek Türk yurdu haline getirilmiş olup, Eski Türklerdeki adı Vilayet-i Çepni‘dir.
Giresun; 1933 yılına kadar Merkez ilçe, Tirebolu ve Görele ilçeleri ile bunlara bağlı Bulancak, Keşap ve Espiye bucaklarından ibaretti. Fakat bu tarihten sonra Şebinkarahisar il statüsünü kaybetti. Şebinkarahisar ilinin Merkez ve Alucra ilçeleri çıkan yasayla birlikte Giresun‘a bağlandı. 1942 yılında Bulancak, 1945 yılında Keşap, 1957 yılında Espiye, 1958 yılında Dereli, 1960 yılında Eynesil, 1987 yılında Piraziz ve Yağlıdere, 1990 yılında Çanakçı, Güce, Doğankent ve Çamoluk ilçeleri kurulmuştur.
Giresun günümüzde toplam 16 adet ilçeye sahiptir. Bunlar: Alucra, Bulancak, Çamoluk, Çanakçı, Dereli, Doğankent, Espiye, Eynesil, Görele, Güce, Keşap, Piraziz, Şebinkarahisar, Tirebolu, Yağlıdere ve Merkez ilçelerdir.
Giresun’u doğuda Trabzon ve Gümüşhane, güneydoğuda Erzincan, güney ve güneybatıda Sivas , batıda Ordu illeri, kuzeyde ise Karadeniz çevreler. 6.934 km2 ile Türkiye yüzölçümünün %0.89’unu kapsayan Giresun’un tüm ilçeler dahil toplam nüfusu 453.912’dir (2019 itibariyle).
Giresun’da iki ayrı iklim görülür. Kıyılar ılık ve yağışlıdır. Kelkit Havzası, yâni Giresun Dağlarının güneyinde yazlar sıcak, kışlar soğuk geçer. Kıyı bölgesinde yağış 1300-1760 mm arasında iken, güneyde 564 milimetredir. Giresun kıyı bölgesi Rize’den sonra Türkiye’nin en çok yağış alan bölgesidir. +9,8°C ile +37,3°C arasında ısı seyreder.
Giresun bol yağış aldığı için, bitki örtüsü bakımından çok zengindir. Her taraf yemyeşildir. İlin % 38’i ormanlarla kaplıdır. Çayır ve meralar ise % 27’dir. Toprağın ancak % 7’si zirâate elverişli değildir. Geri kalan kısmı zirâate elverişlidir. Giresun ilinde 1000 m yüksekliğe kadar her taraf fındık, kestâne, akasya, gürgen, meşe, ıhlamur, dışbudak, karaağaç, akçaağaç ve çeşitli meyve ağaçları ile örtülüdür. 1000-2000 m arasında çam ormanları (sarıçam ve ladin ağaçları) ile kaplıdır. 2000 m’nin üstünde Alp bitkileri görülür.
Giresun’un en meşhur yaylaları: Kümbet, Kulakkaya, Bektaş, Tamdere, Karagöl, Eğribel, Kazıkbeli, Çakrak, Paşakonağı, Karaovacık ve Sis Dağı yaylalarıdır. Giresun il merkezi Aksu ve Batlama vadileri arasında denize doğru uzanan bir yarımada üzerinde kurulmuş olup, bu yarımadanın doğusunda ve 2km. açığında Doğu Karadeniz’in tek adası olan Giresun Adası bulunmaktadır.
Giresun’un en ilgi çeken destinasyonlarından biri de Görele‘deki Kuşdili Köyü olan Kuşköy‘dür. Bu yöredeki insanlar evlerinin birbirine uzak olmasından dolayı kendilerine özgü geliştirdikleri ıslık diliyle haberleşirler. Üstelik bu gelenek günümüzde de sürdürülmektedir.
Giresun hakkında daha detaylı bilgi almak için Gezimingo Giresun Şehir Rehberi‘ne göz atabilirsiniz.
